همه چیز درباره شاتل های ناسا

کار شاتل چیست

شاتل یا مدارگرد وسیله حمل هر چیزی به فضا است. شاتل را میتوان به ونی تشبیه کرد که توان بردن 7 خدمه با ابزار آلات و تمام وسایل را به فضا دارد. اولین پرواز شاتلها در سال 1983 و آخرین آنها 2011 بود.

چرا شاتل ها از دور خارج شدند؟

بسیار گران قیمت و تعمیرو نگهداری بسیار سخت و هزینه بر بود و بعد از تجربیات تلخ ناکامی که در پایین گفته خواهد شد این مدارگردها بازنشست شدند.

جایگزین شاتلهای فضایی چیست؟

ناسا دو فضاپیما را انتخاب کرده است که جایگزین شاتل فضایی می شوند - فضانوردان را از سال 2017 به ایستگاه فضایی بین المللی می برد. در یک کنفرانس مطبوعاتی بعد از ظهر سه شنبه، مقامات ناسا اعلام کردند که SpaceX Dragon و Boeing CST-100 به عنوان بخشی از برنامه خدمه تجاری و فضایی ناسا اتخاب شده اند.

تعداد شاتل های ناسا

ناسا 6 شاتل دارد که در زیر به توضیح آنها میپردازیم

1. چلنجر( (Challenger

این شاتل در آوریل 1983 اولین ماموریت خود را انجام داد و در ژانویه 1986 پس از متلاشی شدن به کار خود پایان داد.

بیشتربدانید

2. اینترپرایز(Enterprise)

در حد یک آزمایش باقی ماند و اکنون در موزه هوا فضای آمریکا به نمایش گذاشته شده

3. کلمبیا(Columbia   )

این شاتل اولین پرواز خود را درآپریل 1981 انجام داد و آخرین پرواز خود را در سال 2003  بعد از متلاشی شدن به پایان رساند

اطلاعات بیشتر

4. دیسکاوری(Discovery)

اولین ماموریت اگوست1984 شروع کرد و آخرین ماموریت خود را در فبریه2011 به پایان رساند. اکنون در موزه استیون هافکینز نگهداری میشود

رزومه کاری

5. آتلاتیس(Atlantis   )

از سال 1985 تا سال2011 انجام وظیفه کرد و اکنون در موزه مطالعات فضایی کندی است

شرح حال 

6. Endeavour       

2011-1992 اکنون درمرکز علمی کالفرنی در حال نمایش است.

تاریخچه

ماموریت های شاتل ها

1. چلنجر

شاتل فضایی چلنجر ( OV-099 ) یک مدارگرد شاتل فضایی بود که توسط راکول اینترنشنال ساخته شد و توسط ناسا اداره می شد . چلنجر که به افتخار کشتی فرماندهی یک اکسپدیشن علمی قرن 19 که جهان را سفر کرد، نامگذاری شد، دومین مدارگرد شاتل فضایی بود که پس از کلمبیا به فضا پرواز کرد و اولین پرواز خود را در آوریل 1983 به فضا پرتاب کرد. در ژانویه 1986 بلافاصله پس از پرتاب منهدم شد. در تصادفی که هر هفت خدمه کشتی کشته شدند. در ابتدا به عنوان یک سفینه آزمایشی تولید شدبرای پروازهای فضایی در نظر گرفته نشده بود، برای آزمایش زمینی طراحی ساختاری مدارگرد شاتل فضایی مورد استفاده قرار گرفت. با این حال، پس از اینکه ناسا متوجه شد که طرح اولیه آنها برای ارتقاء Enterprise برای پروازهای فضایی گرانتر از ارتقاء Challenger است، مدارگرد در برنامه شاتل فضایی به خدمت عملیاتی شد . درس های آموخته شده از اولین پروازهای مداری کلمبیا منجر به طراحی چلنجر باحفاظ های سیستم حفاظت حرارتی کمتر و بدنه و بال های سبک تر شد. این باعث شد که 1000 کیلوگرم (2200 پوند) سبک تر از کلمبیا باشد ، اگرچه هنوز 2600 کیلوگرم (5700 پوند) سنگین تر از اول بود.

چلنجر در طول سه سال فعالیت خود در ده ماموریت در برنامه شاتل فضایی پرواز کرد و بیش از 62 روز را در فضا سپری کرد و تقریباً 1000 گردش را به دور زمین انجام داد. پس از اولین پرواز خود، چلنجر جایگزین کلمبیا به عنوان رهبر ناوگان شاتل فضایی شد، که در طول هر سه سال عملیات خود بیشترین پرواز را داشت در حالی که خود کلمبیا به ندرت در همان بازه زمانی مورد استفاده قرار می گرفت. چلنجر برای پرتاب‌های ماهواره‌های غیرنظامی متعددی مانند اولین ماهواره ردیابی و رله داده ، ماهواره‌های ارتباطی Palapa B ، تاسیسات نوردهی طولانی مدت وماهواره بودجه تابش زمین . همچنین به عنوان یک بستر آزمایشی برای واحد مانور سرنشین دار (MMU) استفاده شد و به عنوان پلت فرمی برای تعمیر تلسکوپ سولار مکس معیوب استفاده شد. علاوه بر این، سه مأموریت متوالی Spacelab با مدارگرد در سال 1985 انجام شد که یکی از آنها اولین مأموریت پرواز فضایی خدمه آلمانی بود . مسافرانی که توسط چلنجر به مدار منتقل شدند عبارتند از: اولین فضانورد زن آمریکایی رلی راید ، اولین فضانورد زن آمریکایی کاترین سالیوان، اولین فضانورد آمریکایی آفریقایی تبار(گیون بلوفورد) و اولین فضانورد کانادایی(مارس گرانی) .

در دهمین پرواز خود در ژانویه 1986، چلنجر 73 ثانیه پس از بلند شدن متلاشی شد و خدمه هفت نفره STS-51-L را که شامل کریستا مک آلیف بود، که می‌توانست اولین معلم در فضا باشد، کشت . کمیسیون راجرز اندکی پس از آن تشکیل شد و به این نتیجه رسید که مهر و موم حلقه O در یکی از تقویت‌کننده‌های موشک جامد چلنجر حاوی گاز سوزان تحت فشاری است که از بوستر نشت می‌کند و باعث خرابی ساختاری مخزن خارجی چلنجر و متعاقب متلاشی شدن مدارگرد می‌شود . به واسطه نیروهای آیرودینامیکی . فرهنگ سازمانی ناسا نیز توسط کمیسیون راجرز مورد بررسی قرار گرفت و هدف برنامه شاتل فضایی برای جایگزینی سیستم های پرتاب مصرفی ایالات متحده مورد تردید قرار گرفت. از دست دادن چلنجر و خدمه‌اش منجر به طیف گسترده‌ای از برنامه شد و جنبه‌های متعدد آن - مانند پرتاب‌های وندنبرگ ، MMU و شاتل-سنتور - برای بهبود ایمنی خدمه کنار گذاشته شد. چلنجر و آتلانتیس تنها مدارگردهایی بودند که برای انجام پرتاب های شاتل-سنتور اصلاح شدند. بقایای بازیابی شده از مدارگرد بیشتر در یک سیلو موشک واقع در کیپ کاناورال دفن شده است. LC-31 ، اگرچه یک قطعه واحد در مجتمع بازدیدکنندگان مرکز فضایی کندی به نمایش گذاشته شده است.

2. کلمبیا

شاتل فضایی کلمبیا ( OV-102 ) یک مدارگرد شاتل فضایی بود که توسط راکول اینترنشنال ساخته شد و توسط ناسا اداره می شد . کلمبیا که پس از اولین کشتی آمریکایی که سواحل بالای اقیانوس آرام آمریکای شمالی را دور زد و شخصیت زن ایالات متحده آمریکا نامگذاری شد، اولین نفر از پنج مدارگرد شاتل فضایی بود که در فضا پرواز کرد و اولین وسیله پرتاب شاتل فضایی را در آوریل 1981 در اولین پرواز خود به نمایش گذاشت. به عنوان تنها دومین مدارگرد تمام عیار که پس از شرکت Enterprise وسیله نقلیه تست رویکرد و فرود ساخته می شود ،کلمبیا ویژگی‌های منحصربه‌فردی را حفظ کرد که نشان‌دهنده طراحی آزمایشی آن در مقایسه با مدارگردهای بعدی بود، مانند ابزارآزمایی آزمایشی و چین‌های سیاه متمایز . علاوه بر بدنه سنگین‌تر و حفظ قفل هوای داخلی در طول عمر خود، کلمبیا را به سنگین‌ترین مدارگرد در بین پنج فضاپیما تبدیل کرد. حدود 1000 کیلوگرم (2200 پوند) سنگین تر از چلنجر و 3600 کیلوگرم (7900 پوند) سنگین تر از اندیور . کلمبیا همچنین صندلی های اجکتی بر اساس صندلی های SR-71 را در طی شش پرواز اول خود تا سال 1983 حمل کرد و از سال 1986 به بعد یک صندلی خارجی حمل کرد.جای ابزار علمی روی تثبیت کننده عمودی آن .

در طول 22 سال فعالیت خود، کلمبیا در 28 ماموریت در برنامه شاتل فضایی پرواز کرد و بیش از 300 روز را در فضا گذراند و بیش از 4000 گردش را به دور زمین انجام داد. در حالی که به ندرت پس از تکمیل هدف خود برای آزمایش سیستم شاتل فضایی مورد استفاده قرار می گرفت، و جرم سنگین تر و قفل هوای داخلی آن را برای پرتاب های برنامه ریزی شده شاتل-سنتور و لنگر انداختن با ایستگاه های فضایی غیر ایده آل می کرد، با این وجود به مانند اسب کاری برای تحقیقات علمی در مدار مفید بود. پس از از دست دادن چلنجر در سال 1986. کلمبیا برای یازده پرواز از پانزده پرواز Spacelab استفاده شد.آزمایشگاه‌ها، هر چهار مأموریت بار ریزگرانشی ایالات متحده و تنها پرواز ماژول دوگانه تحقیقاتی Spacehab . پالت مدارگرد طولانی مدت توسط مدارگرد در سیزده پرواز از چهارده پرواز پالت استفاده شد که به اقامت طولانی مدت در مدار برای ماموریت های تحقیقاتی علمی و فناوری کمک کرد. کلمبیا همچنین برای بازیابی تاسیسات نوردهی طولانی مدت و استقرار رصدخانه چاندرا مورد استفاده قرار گرفت و همچنین اولین فرمانده زن یک ماموریت فضایی آمریکایی، اولین فضانورد ESA ، اولین فضانورد زن هندی الاصل واولین فضانورد اسرائیلی

در پایان آخرین پرواز خود در فوریه 2003، کلمبیا پس از ورود مجدد متلاشی شد و خدمه هفت نفره STS-107 را کشت و بسیاری از محموله های علمی داخل هواپیما را نابود کرد.

هیئت بررسی سانحه کلمبیا که اندکی پس از آن تشکیل شد به این نتیجه رسید که آسیب وارد شده به بال چپ مدارگرد در طول پرتاب STS-107 به طور مرگباری سیستم حفاظت حرارتی خودرو را به خطر انداخته است . از دست دادن کلمبیا و خدمه آن منجر به تمرکز مجدد برنامه های اکتشاف انسانی ناسا شد و منجر به تأسیس برنامه صورت فلکی در سال 2005 و در نهایت بازنشستگی برنامه شاتل فضایی شد.در سال 2011. پس از فاجعه یادبودها و وقف های متعددی برای ادای احترام به خدمه انجام شد. مرکز فضایی یادبود کلمبیا به عنوان یک یادبود ملی برای این حادثه افتتاح شد و تپه های کلمبیا در دهانه کوه گوسف مریخ ، که مریخ نورد اسپیریت کاوش کرد، به نام خدمه نامگذاری شد. اکثر بقایای بازیابی شده کلمبیا در ساختمان مونتاژ وسایل نقلیه مرکز فضایی کندی ذخیره می شود ، اگرچه برخی از قطعات در مجتمع بازدیدکنندگان در مجاورت به نمایش عموم گذاشته شده است.

3. دسکاوری

شاتل فضایی دیسکاوری ( نامگذاری وسیله نقلیه مدارگرد : OV-103 ) یکی از مدارگردهای برنامه شاتل فضایی ناسا و سومین مدارگرد از پنج مدارگرد کاملاً عملیاتی است که ساخته شد. اولین مأموریت آن، STS-41-D ، از 30 آگوست تا 5 سپتامبر 1984 پرواز کرد. بیش از 27 سال خدمت، 39 بار پرتاب و فرود آمد، که تعداد بیشتری از فضاپیماها را نسبت به هر سفینه دیگری تا به امروز جمع آوری کرد. وسیله نقلیه پرتاب شاتل فضایی دارای سه جزء اصلی است: مدارگرد شاتل فضایی ، مخزن سوخت مرکزی یکبار مصرف، و دو تقویت کننده موشک جامد قابل استفاده مجدد . نزدیک به 25000 محافظ مقاوم در برابر حرارت مدارگرد را بپوشاند تا از دمای بالا در هنگام ورود مجدد محافظت کنید.

دیسکاوری به سومین مدارگرد عملیاتی تبدیل شد که قبل از کلمبیا و چلنجر وارد خدمت شد . آخرین ماموریت خود، STS-133 را در 24 فوریه 2011 آغاز کرد و برای آخرین بار در مرکز فضایی کندی در 9 مارس فرود آمد، که مجموعاً یک سال کامل را در فضا گذرانده بود. . دیسکاوری هم ماموریت های تحقیقاتی و هم ماموریت های مونتاژ ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) را انجام داد و همچنین تلسکوپ فضایی هابل را به مدار برد.

4. آتلانتیس

شاتل فضایی آتلانتیس (نام وسیله نقلیه مدارگرد: OV-104 ) یک وسیله نقلیه مدارگرد شاتل فضایی است که متعلق به ناسا ، آژانس پروازهای فضایی و اکتشافات فضایی ایالات متحده است.آتلانتیس که توسط شرکت بین المللی راکول در کالیفرنیای جنوبی تولید و در آوریل 1985 به مرکز فضایی کندی در فلوریدا شرقی تحویل داده شد ، چهارمین شاتل عملیاتی و دومین شاتل فضایی ساخته شده است. [2] [3] اولین پرواز آن STS-51-J بود از 3 تا 7 اکتبر 1985.

آتلانتیس سی و سومین و آخرین ماموریت خود، همچنین آخرین ماموریت شاتل فضایی، STS-135 را در 8 ژوئیه 2011 انجام داد. انتظار می رفت STS-134 توسط Endeavor آخرین پرواز قبل از مجوز STS-135 در اکتبر 2010 باشد. STS -135 از پردازش ماموریت STS-335 Launch on Need استفاده کرد که در صورت گیر افتادن خدمه STS-134 در مدار ضروری بود. آتلانتیس برای آخرین بار در 21 ژوئیه 2011 در مرکز فضایی کندی فرود آمد.

5. Endeavour

شاتل فضایی اندیور ( نام وسیله نقلیه مدارگرد : OV-105 ) یک مدارگرد بازنشسته از برنامه شاتل فضایی ناسا و پنجمین و آخرین شاتل عملیاتی ساخته شده است. اولین ماموریت خود STS-49 را در می 1992 و بیست و پنجمین و آخرین ماموریت خود STS-134 را در می 2011 انجام داد. برنامه شاتل فضایی،  اما با مجوز STS-135 ، آتلانتیس آخرین شاتلی بود که پرواز کرد